Expeditie zoutvlakte 3650 meter

Vandaag en morgen gaan we met 3 jeeps op pad omdat we over de zoutvlakte gaan rijden. maar eerst naar een treinkerkhof.

Rond 1890 waren er hier vlakbij grote  zilver,tin en zinkmijnen. De ertsen werden met treinen naar de havenstad  Arica in Chili gebracht want Bolivia heeft geen kust dus ook geen zeehaven en van daaruit over de hele wereld vervoerd. Toen deze winning in verval raakte, omdat de prijzen van de ertsen daalden en er ook de nodige ongelukken in de mijnen gebeurden bleven de treinen achter en zo is dit kerkhof ontstaan. Volgens Ælse werden er in het verleden wel alle bruikbare delen van de treinen afgehaald en elders gebruikt maar wat er nu nog staat is en nu is een toeristische attractie geworden. 

Daarna door naar het zoutmeer Salar de Uyuni (oppervlakte 20% van Nederland). In Colchani werd uitgelegd hoe de zoutwinning hier nog gebeurd. Het is een kleinschalig project, dus veel wordt handmatig gedaan en 250 gram kost 0,50 Bob circa 6 euro cent. 

Daarna kregen we een uitgebreide lunch midden op de zoutvlakte dat was erg leuk en lekker. Ze hadden een lange tafel gezellig gedekt, alleen onze reisleider Patrick was niet te spreken over de wijn die ze ons wilden geven. Hij had ons steeds gewaarschuwd dat we op deze hoogte geen alcohol meer moesten drinken want daardoor had je eerder kans op hoogte ziekte. (de remedie hierbij is dat je zo snel mogelijk moet dalen en laag moet blijven dus dat betekent dat je de reis niet verder meer kan maken). Op de zoutvlakte hebben we trucage foto's gemaakt en daarna door naar Coqueza een heel klein dorpje op een vulkanisch eiland op de zoutvlakte waar we overnachten in het Zouthostel de Maya.  Zeer primitief met een nachttemperatuur van -10. Dus houd je kleren, muts, sjaal en handschoenen   maar lekker aan. We hebben 's avonds nog even naar de sterrenhemel gekeken die geweldig was, maar koud. In onze slaapkamer die we deelden met een ander echtpaar waren 4 eenpersoonsbedden maar 1 bed was precies bij het raam waardoor je een prachtige heldere hemel met sterren kon zien. Wij, Ælse en ik, hebben geprobeerd daar samen op te liggen maar het bed was toch echt te klein dus ben ik maar naar het ander bed gegaan maar door de kou en de vreselijk harde bedden heb ik weinig geslapen. 

Woensdag 5 juni stonden we om 6.10 op om de zonsopgang van 6.59 uur te gaan zien, omdat het koud was en we ook geen warm water  hadden was het even snel met de natte lap wassen en tandenpoetsen. De zonsopgang was mooi maar ook zeer koud. We waren blij met onze warme kleding en bij terugkomst in het hotel lekker warme thee en koffie. Daarna ontbijt met zijn allen helaas kwam Tinekes ontbijt er even snel weer uit. Dus besloten we om de gezamenlijke wandeling niet mee te doen. Tineke ging weer op bed liggen en Ælse maakte een rondje door het dorp en deed boodschappen. Na de lunch vertrokken we richting de cactusberg Isla Inca HJasi daar hebben we wel de rondgang gelopen, best wel een hele klim maar Ælse redde het best wel met een paar stops. Daarna naar een plek op het zoutmeer voor de zonsondergang om 18.00 u. Dat was een plek waar een laagje water op het zout lag zodat je mooie weerspiegeling krijgt op de foto's van de zonsondergang maar ook van de mensen en dingen. Daar maakte natuurlijk iedereen weer dankbaar gebruik van en schoot een paar mooie plaatjes. Daarna weer naar de stad Uyuni voor ons hotel. Alle kleding weer uit de rugzak en in de koffer. De pizza 2 dagen geleden beviel goed dus daar zijn we weer gaan eten. Lekker op tijd naar bed want gisteren in het zouthotel hebben we niet zo veel geslapen en dat gaan we nu lekker inhalen.